Familieverhalen

Er was eens heel lang geleden, in een duister en donker tijdperk, een clan. Deze clan bestond uit vrouwen, mannen, grootmoeders, grootvaders, overgrootmoeders en overgrootvaders. Tantes, ooms, nichten en neven, kinderen en kleinkinderen. Deze clan woonden dicht bij elkaar. De clan bestond uit diverse generaties van familieleden waarvan de oudste niet meer weet wat haar leeftijd was en dat doet er ook niet toe. De jongste had nog geen naam gekregen want dan moest je tenminste 30 dagen oud zijn. De families hadden een eigen onderkomen maar veel belangrijker was de gezamenlijke ruimte. Hier werd gegeten, gesproken, vergaderd, gelachen, de jaarfeesten gevierd maar ook plannen gemaakt. Er werd leed gedeeld, geroddeld, afspraken gemaakt met andere clans. Ieder had zijn rol en er was veel respect voor elkaar. Want er waren geen apparaten waar beeld én geluid uit kwam. Tijdens de zomermaanden verlichtte en verwarmden de zon, de wereld. In het midden van de winter was het donker, kil en koud. De gezamenlijke ruimte werd verlicht en verwarmd door het grote haardvuur en de kaarsen. Het was een magische tijd waar men de donkere tijd met elkaar doorbracht.

Wat deden deze mensen dan? Ze zorgden voor elkaar. De vrouwen bereiden maaltijden van de aanwezige wintervoorraad om gezamenlijk te nuttigen. Met een goede oogst was er voedsel in overvloed maar honger in deze tijd van het jaar was niet ongewoon. Belangrijker was dat ze elkaar mythes en verhalen vertelden. De kinderen zaten adembenemend te luisteren naar deze mythes en verhalen. De verhalen gingen over opmerkelijke gebeurtenissen, over de avonturen die beleeft zijn door de clan van lang vervlogen dagen. Over de goden en de godinnen. De verhalen gingen over heldendaden, over roem, rijkdom, blijdschap en verdriet. Over wijze lessen die geleerd waren. Over eerste stappen die gezet zijn. Waarschuwingen die in de oren geknoopt moesten worden. Maar ook herinneringen aan hen die ons voorgegaan zijn. De roddels die gehoord waren over andere clans en de vorsten uit grotere leefgemeenschappen. Barden werden vaak door vorsten betaald om hun eer te bezingen. Ze zorgden ervoor dat de geschiedenis van het land en het volk bewaard bleef en hielden de afstammingslijnen van de adel in herinnering. Een fabelachtige tijd waarin kennis, wijsheid, ervaring van generatie op generatie werd overgedragen.

In onze huidige tijd met apparaten waar beeld en geluid uitkomt, mobiele telefoons, computers. Waar families niet meer bij elkaar in de buurt wonen. Waar we altijd aan het werk zijn en het licht niet meer uitgaat. Waar de huizen warm en comfortabel zijn. Het niet meer vanzelfsprekend is om voor elkaar klaar te staan of elkaar te helpen. Als je geen zin hebt om te koken bestel je een maaltijd. Groente, vlees en andere voedingsmiddelen koop je in de in de supermarkt en betalen je met je smartwatch. YouTube, instagram vertellen jou de huidige heersende verhalen en roddels en daar kunnen we erg “druk” mee zijn. Als die waarden van heel lang geleden, dreigen verloren te gaan. Want echte wijsheid vind je niet op instagram, TikTok en Google. Echte wijsheid komt van binnen, uit jou ervaringen en jou inzichten. Van je ouders, je grootouders en van degene die ons zijn voorgegaan. Daarom zijn familieverhalen, familiegeheimen en eigenaardigheden zijn goud waard. Ze geven inzicht in wie je bent, hoe de geschiedenis je familielijn heeft gevormd. Waar een groot deel van jouw eigenschappen vandaan komen. De mooie kanten, de nare kanten, de rare kanten. Dus maak deze wintertijd een tijd voor deze verhalen. In alle geuren en kleuren, vormen en maten. Vraag de generatie die je is voorgegaan naar hun verhalen en deel jouw verhalen met de generatie die na je komt. Het is veel belangrijker dan je je nu kan bedenken. Terwijl ik dit opschrijf besef ik namelijk dat ik geen verhalen kan vertellen van mijn vader, van zijn vader en moeder en de generatie daarvoor. Zijn dat familiegeheimen of is het oud zeer vraag ik me af. Het geldt ook voor mijn moederskant van de familie. Als ik me realiseer dat haar vader geboren is in 1896 (weet ik niet eens zeker) dan moeten er toch hele bijzondere verhalen te vertellen zijn. Het intrigeert me want achter al mijn verhalen is het verhaal van mijn ouders, daar begint mijn verhaal.

Liefs Nan